W 1902 r. poddano przebudowie i podwyższono most Gdański (Teatralny), który dotrwał w niezmienionym kształcie do 1939 r. Przebudowa była konieczna, gdyż wzrósł ruch uliczny, a po Brdzie zaczęły pływać coraz większe barki i holowniki. Była to stalowa konstrukcja oparta na ceglanych przyczółkach i trzech granitowych filarach z kutymi, żeliwnymi barierkami, którego środkiem biegł tor tramwajowy. Długość mostu wynosiła 43,45 m, a jego szerokość 14 m, w tym 8 m jezdnia z torowiskiem tramwajowym. Nawierzchnię jezdni wykonano z kostki, a chodniki z płyt granitowych.
Próba wytrzymałości mostu w 1902 r.
Widoczne wagony tramwajowe i beczkowozy
Archiwum Wojciecha Sobolewskiego
Most posiadał bogato rzeźbione, żeliwne poręcze i balustrady w kształcie liści oraz płatków bratków, a także latarnie gazowe stojące na kamiennych pylonach na przyczółkach przy wjazdach. Nazwa mostu nawiązywała do największego obiektu kulturalnego ówczesnej Bydgoszczy, który kilka lat wcześniej stanął na Placu Teatralnym.
