Nieraz, gdy sobie,
W kątku usiądę,
To myślę o tym,
Czym też ja będę?
Trudno się zawsze,
Trzymać mamusi,
Bo każdy człowiek,
Kimś być musi.
Więc może będę,
Dzielnym ułanem,
Lub w cichej wiosce,
Skromnym plebanem.
Może też inną
Pójdę kolejką:
Będę malarzem,
Jak nasz Matejko.
A może sobie
I to zdobędę,
Że ziemię ojców
Uprawiać będę.
Lecz jakimkolwiek,
Iść będę szlakiem:
Zawsze zostanę,
Dobrym Polakiem!
Autorem wiersza jest Władysław Bełza - pseud. Władysław Piast (1847-1913) - polski poeta neoromantyczny, piszący w duchu patriotycznym, nazywany piewcą polskości. Publicysta, animator życia kulturalnego, oświatowego i prasowego, współzałożyciel polskiej organizacji oświatowej Macierz Polska. Wuj Witolda Bełzy (1886-1955) – bibliotekarza, literata, publicysty, działacza kultury i dyrektora Biblioteki Miejskiej w Bydgoszczy
(1920–1939, 1945–1952).
Ulica Dworcowa 15, fot. Jerzy Riegel / 1965
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz