Budynek kościoła powstał w 1864 r. jako dom modlitwy dla Zjednoczenia Apostolskiego (irwingianów). Był to pierwszy obiekt sakralny zbudowany na terenie obecnego Śródmieścia, w 11 lat po wytyczeniu urbanistycznym nowej dzielnicy łączącej Stare Miasto z dworcem kolejowym. W 1892 r. świątynia została rozbudowana o kaplice boczne. Do 1945 r. służyła niemieckojęzycznej gminie wyznaniowej Kościoła Nowoapostolskiego.
W 1946 r. władze miejskie przydzieliły świątynię Kościołowi polskokatolickiemu, którego bydgoska parafia pw. Zmartwychwstania Pańskiego istniała od 1925 r., lecz nie posiadała wcześniej własnego obiektu sakralnego.
Począwszy od lat 50. XX w. prowadzono w budynku prace modernizacyjne. Wykonano m.in. elewację zewnętrzną kościoła, a w latach 1978-1979 przeprowadzono remont wnętrza. Zbudowany został wówczas ołtarz posoborowy, położono nową posadzkę w prezbiterium, zakupiono nowe lichtarze, naczynia liturgiczne i szaty, położono ponadto nowy dach z blachy ocynkowanej, a plac przed kościołem wybetonowano. W 1982 r. przy kościele zbudowano nową plebanię. Aktualnie kościół ten skupia w Bydgoszczy i okolicy ok. 300 rodzin parafian.
Zewnętrzna forma kościoła prezentuje formy historyzujące z przewagą neogotyku. Kościół zorientowany jest w kierunku północnym i fasadą od strony ulicy Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Czteroprzęsłowa budowla zamknięta jest od północy trójbocznie ograniczonym prezbiterium. Salowe wnętrze z chórem muzycznym nakryte jest płaskim, drewnianym stropem. O średniowiecznej stylizacji kościoła świadczy oszkarpowanie uskokowymi przyporami, ostrołukowe okna i wejście do kruchty, pinakle oraz krzyżowo-żebrowe sklepienie prezbiterium. Obok typowych dla gotyku form występują również architektoniczne formy włoskie: frontowe rozetowe okno oraz fryz trójlistny biegnący pod gzymsem szczytu fasady.
To miejsce dzisiaj
Sierpień 1933 r.
zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe
W 1946 r. władze miejskie przydzieliły świątynię Kościołowi polskokatolickiemu, którego bydgoska parafia pw. Zmartwychwstania Pańskiego istniała od 1925 r., lecz nie posiadała wcześniej własnego obiektu sakralnego.
Począwszy od lat 50. XX w. prowadzono w budynku prace modernizacyjne. Wykonano m.in. elewację zewnętrzną kościoła, a w latach 1978-1979 przeprowadzono remont wnętrza. Zbudowany został wówczas ołtarz posoborowy, położono nową posadzkę w prezbiterium, zakupiono nowe lichtarze, naczynia liturgiczne i szaty, położono ponadto nowy dach z blachy ocynkowanej, a plac przed kościołem wybetonowano. W 1982 r. przy kościele zbudowano nową plebanię. Aktualnie kościół ten skupia w Bydgoszczy i okolicy ok. 300 rodzin parafian.
Zewnętrzna forma kościoła prezentuje formy historyzujące z przewagą neogotyku. Kościół zorientowany jest w kierunku północnym i fasadą od strony ulicy Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Czteroprzęsłowa budowla zamknięta jest od północy trójbocznie ograniczonym prezbiterium. Salowe wnętrze z chórem muzycznym nakryte jest płaskim, drewnianym stropem. O średniowiecznej stylizacji kościoła świadczy oszkarpowanie uskokowymi przyporami, ostrołukowe okna i wejście do kruchty, pinakle oraz krzyżowo-żebrowe sklepienie prezbiterium. Obok typowych dla gotyku form występują również architektoniczne formy włoskie: frontowe rozetowe okno oraz fryz trójlistny biegnący pod gzymsem szczytu fasady.
To miejsce dzisiaj
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz