poniedziałek, 30 marca 2015

Expressowe 25-lecie

Pierwsza strona gazety z dnia 30 marca 1990 r.
30 marca 1990 r. ukazało się pierwsze wydanie Expressu Bydgoskiego. Dziennik miał wtedy 8 stron wydania codziennego i 12 piątkowego. "Express" odniósł sukces, który zawdzięczał m.in. nastawieniu na lokalność, intensywnemu kontaktowi z czytelnikami, bogatemu informatorowi podręcznemu. Wraz z gazetą rozwijała się jej baza (w 1993 r. powstaje drukarnia przy ul. Deszczowej oraz skład komputerowy). Zespołem redakcyjnym kierował początkowo Ryszard Giedrojć, następnie Marek Zagórski i Jacek Deptuła. Obecnie redaktorem naczelnym jest Artur Szczepański. Najtrudniejszy moment Express przechodził w drugiej połowie lat 90., kiedy na bydgoskim rynku prasowym konkurowało 5 dzienników codziennych. Zdecydowany rozwój wydawnictwa nastąpił po 1999 r., kiedy właścicielem firmy został niemiecki koncern prasowy Rheinisch-Bergische Verlag. Zainwestowano w  budowę nowej drukarni przy ul. Grunwaldzkiej. W 2002 r. w skład Express Media weszły „Nowości” - największa gazeta ukazująca się w Toruniu. „Express Bydgoski” i „Nowości” umocniły się na pozycji lidera rynku prasowego największych miast regionu kujawsko-pomorskiego. Średni nakład dzienny wynosił wówczas: 25 tysięcy egzemplarzy dla „Expressu” (od poniedziałku do czwartku) i 81 tysięcy piątkowy magazyn, a dla „Nowości” – 36 tys. i 71 tys. magazyn. Zasięg Express Media objął cale województwo kujawsko-pomorskie, z redakcjami lokalnymi w Żninie, Nakle, Świeciu, Inowrocławiu, Brodnicy, Grudziądzu i Włocławku, a udział w rynku czytelniczym sięgnął 40 procent. W rozbudowanej w 2008 r. drukarni Expressu poza własnymi tytułami, bezpłatnymi gazetami („City Bydgoszcz”, „City Toruń”, „7 dni Bydgoszcz”, „7 Dni Toruń”) i tygodnikami lokalnymi, drukowano także gazety ogólnopolskie. W 2006 r. Express udostępnił własny portal internetowy. W 2014 r. gazetę kupiła firma Polskapresse. Wcześniej jednak zakończono publikację wymienionych wyżej dodatków (pojawiły się inne), zniknęła także większa część redakcji lokalnych. Tekst: wikipedia

niedziela, 29 marca 2015

Dworzec PKS już 40 lat jest

29 marca 1975 r.  przy ul. Jagiellońskiej oddano do użytku dworzec autobusowy PKS. Zastąpił on poprzedni ciasny dworzec przy pl. Kościeleckich

Fot. Czesław Woźny, Henryk Nahorski

W 1974 r. przystąpiono do budowy nowoczesnego dworca autobusowego dla miasta. Inwestycja kosztowała 40 mln złotych, a prace miały być zakończone do końca 1974 r. Na obszarze 5 hektarów powstał budynek główny z kasami biletowymi, poczekalnią dla pasażerów, świetlicą i informacją. Z tego budynku pasażerowie mieli się udawać podziemnymi przejściami na zadaszone perony. Dworzec stoi frontem do ul. Jagiellońskiej. Urządzono przed nim spory parking, a na użytek PKS powstało zaplecze. Obszerna baza ze stacją techniczną obsługi, myjnią, stacją benzynową itp.

Dworzec w 1977 r.

poniedziałek, 2 marca 2015

Towarzystwo Śpiewu „Halka”

3 marca 1883 r. powstało Towarzystwo Śpiewu „Halka” najstarszy polski chór męski w Bydgoszczy, jeden ze starszych, istniejących do dzisiaj chórów amatorskich w kraju. 

Jego założycielami była kilkunastoosobowa grupa polskich bydgoszczan z Teofilem Magdzińskim, Stanisławem Witeckim, Bolesławem Dworakowskim i Julianem Prejsem na czele, którym bliska sercu była sprawa obrony kultury i języka polskiego przed nasilającą się germanizacją. Wywodzili się w większości z sekcji śpiewu istniejącej od 1872 r. przy Towarzystwie Przemysłowym Teofila Magdzińskiego. Pierwszym prezesem Towarzystwa został Hieronim Rogaliński (1883-1884), a kolejnym – Franciszek Witecki (1884-1889, 1891-1911).

 W 1933 r. Towarzystwo Śpiewu „Halka” obchodziło 50-lecie działalności. 
Z tej okazji odbył się zjazd śpiewaczy, którego otwarcia na Starym Rynku dokonał 
Prezydent Miasta Bydgoszczy Leon Barciszewski.


Zamysł stworzenia towarzystwa śpiewaczego służącego sprawie narodowej realizowano we współpracy z Towarzystwem Gimnastycznym „Sokół”, Domem Polskim (od 1907), gimnazjum polskim oraz polskimi dziennikarzami. Budżet Towarzystwa opierał się na składkach członkowskich i dobrowolnych datkach mieszkańców Bydgoszczy. Dyrygentem chóru został życzliwy Polakom Niemiec – Franciszek Scharlauck. Najszerszą działalność rozwinął chór w latach 1884-1911, kiedy to urząd prezesa sprawował Franciszek Witecki. Urządzono wówczas w Bydgoszczy kilka zjazdów śpiewaczych, z których pierwszy, w 1885 r. przeszedł do historii śpiewactwa polskiego.  

W okresie II Rzeczypospolitej chór prowadził nieskrępowaną, aktywną działalność. Liczba członków wzrosła do 140. 20 stycznia 1920 r. wraz z innymi chórami pod dyrekcją Franciszka Masłowskiego, dyrygenta „Halki”, powitał Wojsko Polskie wkraczające do Bydgoszczy pieśnią Feliksa Nowowiejskiego „Do broni”.

„Halka” znalazła się w dziesiątce najlepszych chórów w kraju. Oprócz organizowania koncertów, zespół brał udział w krajowych i regionalnych zjazdach i konkursach (1922 – Warszawa, 1924 – Poznań). Uczestniczył też w realizacji przedstawień operowych w Teatrze Miejskim („Halka” i „Straszny dwór” S. Moniuszki 1921, 1925). Dwukrotnie chórem dyrygował Feliks Nowowiejski (1921,1927), a także kompozytor i dyrygent warszawskiego chóru „Lutnia” Piotr Muszyński (1921). (tekst z wikipedia.pl)

Do słów poniższych skomponował muzykę ks. K. Klein i 
podarował utwór ten "Halce" na 25-letni jubileusz 


Piosenko ! smutki rzucić trzeba,
Co życie daje - w górę skroń!
Za użyczony okruch chleba
Ku nowym zorzom śpiewko dzwoń

Uderz w weselny ton rozświtu,
W pierś pełną wiary nutę tchnij,
Zapal jutrzenkę w ciemniach bytu,
Opowij tęczą! słonkiem siej!

Porzuć jałowe łzy i skargi,
W wiośnianą zieleń ducha maj,
Jak dziewczę rozchyl lepkie wargi,
I kochaj jutro! jutro graj!

Piosenko! trzeba rzucić smutki,
Trzeba przez zorze patrzeć w dal,
Choć z pod święconej wstaje grudki
Snów niewyśnionych łzawy żal.

Trzeba oprawić wzrok uśmiechem,
W pogodę oblec trzeba twarz
I przed zwątpieniem gorzkiem echem
Z krzepionych myśli stawić straż!

Trzeba uświęcić przyszłą dolę
Przez podniesienie w górę czół,
Iść naprzód, twardą płużyć rolę,
Choćby się na niej smutek snuł...

Choćby po skibie przeoranej
Zaświecił czasem rosą pot,
Za dni jutrzejsze on rozlany,
Ku nim piosenki kieruj lot.

Wpatrzona w zorze u błękitu,
Piosenko moja w górę skroń
Z powodzi zwątpień na cześć świtu
Nadziejną nutą z piersi dzwoń!